Vergunningaanvraag in bezwaarschrift? Niet doen!

In een van de laatste uitspraken van 2017 heeft onze hoogste bestuursrechter bepaald, dat het college van burgemeester en wethouders niet bedacht hoefde te zijn op een vergunningaanvraag, die in de tekst van een bezwaarschrift was opgenomen. Het bezwaarschrift mocht dus niet (deels) als vergunningaanvraag worden gezien. Anders gezegd: de aanvrager van de vergunning stond helaas alsnog met lege handen. Want omdat er geen aanvraag was, was er geen vergunning.

Waarom een vergunningaanvraag in een bezwaarschrift?

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Teylingen had besloten om een lastgeving onder dwangsom op te leggen aan een eigenaar van een woonschip. Die had namelijk geen vergunning aangevraagd om zijn schip te verplaatsen, en ook niet voor het bouwen van een steiger. Het college vond ook, dat het geen zin had om een vergunning aan te vragen. De advocaat van de woonbooteigenaar was het daar niet mee eens: namens cliënt vroeg hij de vergunning alsnog aan, in de vorm van een paar regels in het bezwaarschrift.

De rechtbank zag deze regels als ‘vergunningaanvraag’. En nu daar niet binnen de geldende termijn op was beslist, was van rechtswege (‘vanzelf’) vergunning verleend, zo vond de rechtbank. Maar de gemeente vond dat wat al te gortig en stapte naar de hoogste bestuursrechter: de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. De Afdeling gaf de gemeente uiteindelijk gelijk op 27 december 2017. Daar waren drie redenen voor:

1. Het college had de overtreder in het definitieve dwangsombesluit niet verteld dat die een vergunningaanvraag zou moeten indienen (ondanks dat dat wel was gebeurd in het voornemen, voorafgaand aan dat besluit),
2. de aanvraag was als het ware ‘verborgen’ in het bezwaarschrift, zodanig dat die voor het college niet als aanvraag herkenbaar was, én, last but not least,
3. de overtreder had een advocaat ingeschakeld, van wie hij had mogen verwachten dat die advocaat wegens zijn specifieke kennis wist hoe een vergunningaanvraag ingediend zou moeten worden.

In 2013 was er al eens een andere uitspraak gedaan. In die situatie had het college van burgemeester en wethouders wél in de lastgeving onder dwangsom een tekst opgenomen, waarin stond dat er een vergunningaanvraag ingediend kon worden. En als dat in zo’n brief staat, moet het college zo’n aanvraag ook verwachten en dus goed opletten dat een aanvraag verstopt kan zijn in een brief die er niet direct op lijkt.

Wat had aanvrager wél moeten doen?

De aanvrager (overtreder) had de aanvraag in een aparte brief moeten opnemen. Ik zou dat zelf altijd aangeraden hebben, omdat een vergunningaanvraag een essentieel juridisch document is en het indienen ervan dus meteen juridische gevolgen heeft: er beginnen bijvoorbeeld allerlei termijnen te lopen, zoals een termijn om te beslissen. Dan kun je maar beter zorgen dat er geen enkele aanleiding kan zijn om te ontkennen dat er een aanvraag ligt. Omgekeerd zal een ambtenaar altijd alert moeten blijven op een ‘verborgen’ vergunningaanvraag. Per situatie zullen de kansen op succes anders uitvallen.

Advies nodig over het juist indienen van uw aanvraag of het goed voeren van een procedure?

Als ambtenaar en als advocaat heb ik in de afgelopen 27 jaar tientallen vergunning-, bezwaren- en beroepsprocedures gevoerd én begeleid. Ik weet inmiddels waar de valkuilen zijn. Als het kan, overleg ik graag met het bestuursorgaan en als het moet, start ik een procedure. Praktisch én juridisch advies nodig? Bel of mail mij! Ik help u graag.